Soft Media Touch

Hiç kimse ölmek istemez. Cennete gitmek isteyenler bile, oraya gitmek uğruna ölümü göze almak istemezler. Oysa ölüm hepimizin ortak sonu. Şimdiye dek hiç kimse ölümden kaçamamıştır. Bunun böyle de olması gerekir, çünkü ölüm hayatın en güzel icatlarından birisi. Hayat’ın değişim ajanı. Yenilere yer açmak için, eskilerden kurtulmanın tek çaresi. İnsanın kısa süre içinde öleceğini bilmesi, yaşantısına damga vuracak kararlar vermesi açısından büyük önem taşır. Çünkü her şey, tüm dış beklentiler, gururlar, küçük düşme ya da başarısızlık korkuları – tüm bunlar ölüm karşısında değerlerini yitirir, yalnızca ölümdür önemli olan. Kaybedecek bir şeyler olduğu (tuzak) düşünceyi yok etmenin en iyi yolu insanın öleceğini hatırlamasıdır. Zaten çıplak ve savunmasızsın. Yüreğinin sesini dinlememen için hiçbir neden yok. Zamanınız kısıtlı, bu yüzden başkalarının hayatını yaşayarak onu harcamayın. Çocukluk hayallerinizi ciddiye alın. Çocuklarınızın hayallerini de öyle! Günümüz yaşam siste

Bir Jiddu konuşması izledim...Bir cümlesinde D U R dum, Düşündüm. "Dünya,çatışan inançlar,kast ve sınıf ayrımları,ayrılıkçı milliyetçilikler,her türden aptallık ve zalimlik tarafından hırpalanmış bir halde ve sizler işte bu dünyaya uyum sağlamak üzere eğitiliyorsunuz.. " Jiddu Krishnamurti Ellen TV Show da Lenny Kravitz i izledim az önce. Stüdyosunu ,birkaç giysisini ve karavanını almış bir adaya yerleşmiş Lenny Kravitz. Dünya mı çekilmez ? Yoksa insanlar mı? İç konuşmalar iyidir, kendine dönmeli insanların hepsi sıklıkla. Sormalı kendine; büyürken hangi güzel özelliklerimi yitirdim diye. İyi olan "Ben" ler azalıyor mu yoksa çoğalıyor mu? Hep söyler büyüklerimiz; "dünya fani, üzme canını herşey geçer".. Evet gerçekten geçiyor, herşey geçiyor, nehirle birlikte akan yapraklar gibi savruluyoruz aslında. Ama direniyoruz nehire, illede tutunacak dallar, kayalar, çer çöp bişiiler arıyoruz etrafta. Ona buna tutunup akıntıya direniyoruz.. Zordur d

Yoksulluğun en büyük sonucu cahillik oluyor. İnsan ne kadar zeki olursa olsun, açken kitap okuyamıyor, beynini geliştirmeye zaman bulamıyor. Toplumun durumu bu. Çok çalışsın ki evine, çocuklarına aş getirebilsin. Sadece para kazanması gerekirken ve çocuklarını o gün nasıl doyuracağını düşünürken, kitap okumak da neymiş?  Hele hakları varmış, gaspediliyormuş... Hak da neymiş! Direniyorum evet, çünkü daha refah bir Türkiye istiyorum. "Devleti zengin, Halkı fakir" Olmasın istiyorum. Halk yoksullukla savaşırken AVM'ler yaparak, kredi kartlarına ulaşımı kolaylaştırırken yüksek faiz oranlarının önüne geçemeyen bir devlet istemiyorum. Yaptığı her hizmete yüksek bedeller biçen, halkını yolunacak kaz gibi gören anlayıştan usandım. Herkes borç içinde, kah ev borcu kah araba borcu.. Kazanılan ücret 1000 iken borcu 10000ler belki daha yüksek düzeyde. Bu durumda refahdan bahsetmek mümkün müdür? Ekonomi kimin açısından iyi durumdadır?? Halkını düşünen ve "ekonom

İnsanlar hangi özellikleriyle birbirlerinden üstünlük gösterirler? -Parayla? -Lüx bir ev ile? -Pahalı okullara giden çocuklarla? -İşyerindeki o çok önemli pozisyonlarıyla? -Harika karakteriyle? -....... çoğaltılabilir bu seçenekler evet. Peki ama aslında bizi birbirimizden üstün kılan nedir ? Var mıdır böyle bir üstünlük belirteci? "İnsanlar arasında iyilikten başka hiçbir üstünlük kabul etmem. Karakterin olmadığı yerde, ne büyük sanatçı, ne de büyük mücadele adamı vardır. Orada var olan, zamanın yok ettiği, içleri boş yaratıklardır. Bütün mesele, büyük görünmek değil, gerçekten büyük olmaktır." Ludwig van Beethoven Bana göre karakterdir üstünlüğü belirleyen. Naçizane kendi fikrim ve bakış açım bu yönde oldu her zaman. Peki başarılı bir insan olmak mı, karakterli bir insan olmak mı? Karakterinden taviz vermeden başarılı olmak isteyenler ne yapmalı? Yoksullar fakir oldukları için mi gururludur yoksa gururlu oldukları için mi fakirdir? Gözlemlediğim kada

Toplumumuzda, erkekler duygularını bastırmak ve gizlemek zorunda olarak yetiştirilirler. Kadınlar ise zekalarını gizleyerek ve bastırarak... Erkeklerin ve kadınların davranışlarını belirleyen kurallar da farklıdır bana göre. Hepimiz benzer beyin yapısına sahip isek, bir X davranışının sonucunun hep Y olması gerekir. Ama bir kadının olaylara bakışı, içeride bu olayı işleyişi ve nasıl bir sonuca ulaştıracağı genelde erkeklerden bağımsız olarak birbirinden çok farklıdır. Erkekler en iyiye nasıl ulaşacaklarını düşünürken, biz kadınlar en kötüyü nasıl engelleyeceğimizi düşünüp vakit kaybederiz. Bazen bu düşünce bizi herhangi bir durumda daha başarılı hale getirebiliyor ama iş hayatında erkeklerin yüzdesi hala bizden fazla olduğuna göre, şansın hep bizim tarafımızda olduğunu söyleyemeyiz. Ulaşacağımız bir doğru varsa ve net ise, en mantıklı yolu bulma konusunda yine de iddaalı olduğumuzu söyleyebilirim. Ancak karar verme yetkisi bizde ise, biz yanlışa daha hızlı ulaşabiliriz.